ΛΕΒΗΤΕΣ ΒΙΟΜΑΖΑΣΟ λέβητας αυτός καταναλώνει σαν καύσιμο υλικό στερεά βιοκαύσιμα (βιομάζα). Η αρχή λειτουργίας του είναι παρόμοια με αυτή του κοινού λέβητα πετρελαίου (που όλοι γνωρίζουμε). Η διαφορά βρίσκεται στην εισαγωγή και καύση της βιομάζας:
Το καύσιμο υλικό είναι αποθηκευμένο σε ένα σιλό με κυλινδρική φόρμα και οδηγείται με αυτόματο τρόπο στην καύση. Ένας κοχλίας προωθεί με, ανάλογα την επιλεγμένη θερμοκρασία, ταχύτητα την ποσότητα που χρειάζεται για την επίτευξη της θερμοκρασίας που χρειάζεται. Η φλόγα που δημιουργείται θερμαίνει την ποσότητα νερού που κυκλοφορεί μέσα στα υδατοστεγή διαμερίσματα του σώματος του λέβητα. Παράλληλα ο καπνός απάγεται οδηγούμενος διαμέσου μιας διαδρομής η οποία τον υποχρεώνει γυρνώντας τρεις φορές μέσα στην κατασκευή, να αφήσει όλες τις θερμίδες στο νερό.
Θεμελιώδη ρόλο στην παραγωγή θερμότητας, παίζει η διάταξη ανταλλαγής. Οι καπνοί, μεταφέροντας πολλές θερμίδες από την καύση, υποχρεώνονται σε μία διαδρομή κοινά αποκαλείται διαδρομή τριών γύρων, κατά την οποία μεταφέρονται οι θερμίδες τους στο νερό. Αυτή η διαδικασία μεγιστοποιεί την παρεχόμενη ανταπόδοση και ελαχιστοποιεί την εκπομπή μονοξειδίου του άνθρακα στο περιβάλλον. Η συγκεκριμένη μέθοδος κατασκευής εξυπηρετεί παράλληλα και την εύκολη συντήρηση και την καθαριότητα.
Ξύλα (Καυσόξυλα): Τα καυσόξυλα είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Ο πρωτόγονος άνθρωπος, για να ζεσταθεί και να μαγειρέψει, χρησιμοποίησε την ενέργεια (θερμότητα) που προερχόταν από την καύση των ξύλων, που είναι ένα είδος βιομάζας.
Βέβαια δεν είναι κατάλληλα όλα τα ξύλα για καύσιμη ύλη. Άλλα είδη είναι κατάλληλα για «προσάναμμα» και άλλα είδη είναι κατάλληλα για την «κυρίως καύση» που θέλουμε να κρατήσει για πολλές πολλές ώρες! Επιπρόσθετα, η φωτιά εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό κι από το μέγεθος των καυσόξυλων που επιλέγουμε, καθώς επίσης και από την υγρασία τους. Τα πιο συνηθισμένα στη χώρα μας είδη, κατάλληλα για καυσόξυλα, είναι η δρυς, η ελιά και η οξιά, ανάλογα με την περιοχή και τη διαθεσιμότητα που υπάρχει. Διαλέγουμε συνεπώς τα καυσόξυλα που επιθυμούμε και τα προμηθευόμαστε έγκαιρα, ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ξερά. Η καλύτερη εποχή είναι το καλοκαίρι, το πολύ μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη. Σίγουρα, τους καλοκαιρινούς μήνες βρίσκουμε στην αγορά τα πιο ξερά ξύλα. Καλής ποιότητας καυσόξυλα παράγονται κι από άλλα είδη, π.χ. αείφυλλα πλατύφυλλα (αριά, πουρνάρι, κουμαριά, φιλύκι) και οπωροφόρα δέντρα (μηλιά, κερασιά, αμυγδαλιά).
Pellet (Πέλλετ – Συσσωματώματα Ξύλου): Τα Pellet είναι ένα στερεό βιοκαύσιμο αποτελούμενο από ξερό συμπιεσμένο ξύλο σε μικρούς κυλίνδρους, χωρίς καμία προστιθέμενη συγκολλητική ουσία. Η θερμιδική απόδοση τους ανέρχεται περίπου στα 4000 kcal/kgr. Η πλέον διαδεδομένη πηγή πρώτης ύλης, είναι υπολείμματα κατεργασίας του ξύλου. Επειδή τα Pellet είναι στερεά καύσιμα που παράγονται με μηχανική επεξεργασία βιομάζας, χωρίς την παραμικρή προσθήκη χημικών ουσιών και αξιοποιούν φυτικής προέλευσης υλικά, που κατά την καύση τους απελευθερώνουν ουσιαστικά όσο διοξείδιο του άνθρακα είχαν απορρόφηση κατά την διάρκεια της ζωής τους, δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Βιομάζα: Με τον όρο βιομάζα ονομάζουμε οποιοδήποτε υλικό παράγεται από ζωντανούς οργανισμούς (όπως είναι το ξύλο και άλλα προϊόντα του δάσους, υπολείμματα καλλιεργειών, κτηνοτροφικά απόβλητα, απόβλητα βιομηχανιών τροφίμων κ.λπ.) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο για παραγωγή ενέργειας.
Η ενέργεια που είναι δεσμευμένη στις φυτικές ουσίες προέρχεται από τον ήλιο. Με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, τα φυτά μετασχηματίζουν την ηλιακή ενέργεια σε βιομάζα. Οι ζωικοί οργανισμοί αυτή την ενέργεια την προσλαμβάνουν με την τροφή τους και αποθηκεύουν ένα μέρος της. Αυτή την ενέργεια αποδίδει τελικά η βιομάζα, μετά την επεξεργασία και τη χρήση της. Είναι μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας γιατί στην πραγματικότητα είναι αποθηκευμένη ηλιακή ενέργεια που δεσμεύτηκε από τα φυτά κατά τη φωτοσύνθεση.
Η βιομάζα είναι η πιο παλιά και διαδεδομένη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Αλλά και σήμερα πολλοί κυρίως αγροτικοί πληθυσμοί, τόσο της Αφρικής, της Ινδίας και της Λατινικής Αμερικής, όσο και της Ευρώπης, για να ζεσταθούν, να μαγειρέψουν και να φωτιστούν χρησιμοποιούν ξύλα, φυτικά υπολείμματα (άχυρα, πριονίδια, άχρηστους καρπούς ή κουκούτσια κ.ά.) και ζωικά απόβλητα (κοπριά, λίπος ζώων, άχρηστα αλιεύματα κ.ά.).
Όλα τα παραπάνω υλικά, που άμεσα ή έμμεσα προέρχονται από το φυτικό κόσμο, αλλά και τα υγρά απόβλητα και το μεγαλύτερο μέρος από τα αστικά απορρίμματα (υπολείμματα τροφών, χαρτί κ.ά.) των πόλεων και των βιομηχανιών, μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε ενέργεια.
