/// Blog Archive

Μπορεί τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να αυξάνονται στη διεθνή αγορά, ωστόσο, όταν συγκρίνονται με τα βενζινοκίνητα, εξακολουθούν να βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, καθώς απαιτούν συχνή επαναφόρτιση της μπαταρίας τους.

Το μειονέκτημα αυτό έρχεται να καλύψει μια νέα σειρά ηλεκτρικών αυτοκινήτων, εξοπλισμένων με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας κυψελών καυσίμου, η οποία υπόσχεται να καλύψει 800 χιλιόμετρα χωρίς ανεφοδιασμό, λένε οι κατασκευαστές του. Τρεις εταιρείες της Δανίας ένωσαν την τεχνογνωσία τους και δημιούργησαν ένα νέο σύστημα μπαταριών (το MECC) που χρησιμοποιεί βιο-μεθανόλη, ένα βιοκαύσιμο το ποίο μπορεί να συλλεχθεί από διάφορες πηγές.

Αξιοσημείωτο πλεονέκτημα της βιο-μεθανόλης είναι, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι οι εκπομπές CO2 είναι πολύ μικρότερες σε σχέση με το πετρέλαιο ή τη βενζίνη. Με βάση αυτό το νέο σύστημα μπαταριών «κτίστηκε» το πρωτοποριακό αυτοκίνητο “QBEAK”, ένα εξαιρετικά ελαφρύ όχημα, μόλις 425 κιλά, το οποίο μπορεί να καλύψει απόσταση 800 χιλιομέτρων, χωρίς ανεφοδιασμό, ξεπερνώντας το Leaf της Nissan, που με ένα ανεφοδιασμό καλύπτει 222 χιλιόμετρα και το Chevrolet Volt με 603 χιλιόμετρα.

Το QBEAK διαθέτει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και για το σύστημα των ηλεκτροκινητήρων που βρίσκονται ενσωματωμένοι στους τροχούς και προσφέρουν ταχύτητα ως 120 χιλιόμετρα την ώρα. Ωστόσο, αυτό που του δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών είναι οι μπαταρίες του: μπορούν να τοποθετηθούν στο πλαίσιο του αυτοκινήτου και έχουν την δυνατότητα να επαναφορτίζονται από ένα μείγμα βιο- μεθανόλης/νερού. Ακόμη και η θερμότητα που παράγεται από τη διαδικασία αυτή, αξιοποιείται για τη θέρμανση ή το σύστημα ψύξης του αυτοκινήτου.

Η βιο-μεθανόλη είναι ένα φθηνό και άφθονο καύσιμο, χημικά όμοια με τη μεθανόλη, που κατασκευάζεται από οποιαδήποτε πηγή, όπως το φυσικό αέριο, τη βιομάζα ή και τα απόβλητα ξυλείας. Η παραγωγή της αυξάνεται διαρκώς στην Ευρώπη και σε σύγκριση με τη βενζίνη μειώνει τις εκπομπές CO2 πάνω από 70%. Με άλλα λόγια, η εξάτμιση του QBEAK, θα αποδίδει στην ατμόσφαιρα το 1/3 των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε σχέση με τους παραδοσιακούς κινητήρες εσωτερικής καύσης. Με τις νέες κυψέλες καυσίμου που προτείνονται από τους Δανούς κατασκευαστές ξεπερνιέται και το πρόβλημα της τοξικότητάς της, αλλά και της «αποθήκευσής» της, επειδή η μεθανόλη είναι υγρό και έχει μεγαλύτερη πυκνότητα. Γεγονός που καθιστά πιο εύκολη τη μεταφορά της, αλλά και τη διάθεσή της μέσα από την υπάρχουσα υποδομή ανεφοδιασμού σε καύσιμα. Ένα «βενζινάδικο» βιο-μεθανόλης θα κοστίζει περίπου 12.000 – 18.000 δολάρια.

Σύμβολο της κουλτούρας της Σαουδικής Αραβίας και γενικότερα των κρατών του Κόλπου έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια η υπέρμετρη κατανάλωση: μεγάλα και γρήγορα αυτοκίνητα, γιγάντια εμπορικά κέντρα, μεγαλοπρεπή σπίτια. Παράλληλα, οι Άραβες του Κόλπου είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές στον …διαβήτη, γεγονός που αποδίδεται, εν μέρει, στην οδήγηση και στην παραίτηση από τη σωματική άσκηση, φυσικά και στην στροφή προς το …fast-food. Στο Κουβέϊτ, εδώ και καιρό κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο: αν δεν έχετε διαβήτη, δεν είστε Κουβεϊτιανός!

Αιτία όλων αυτών είναι τα άφθονα και φθηνά καύσιμα, μια δυνατότητα που εξελίσσεται σε παγίδα. Την τελευταία δεκαετία, η κατανάλωση ενέργειας στη Σαουδική Αραβία αυξήθηκε σε 2,9 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, περίπου στο ένα τρίτο της συνολικής παραγωγής της χώρας ! Οι Κασσάνδρες προειδοποιούν: “Δεν είναι βιώσιμη αυτή η κατάσταση, η εγχώρια κατανάλωση αυξάνεται με ανησυχητικό ρυθμό, σε βάρος των εξαγωγών” δήλωσε ο Πολ Στίβενς, ένας εμπειρογνώμονας ενέργειας στο Chatham House του Λονδίνου. Ως το 2038, αν συνεχιστεί η σπατάλη ενέργειας, η εγχώρια κατανάλωση θα εξαφανίσει τις εξαγωγές, υπογραμμίζει. Τα δεδομένα επβεβαιώνουν την εκτίμηση: πολύ δύσκολα η ημερήσια παραγωγή πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία θα υπερβεί τα 10-11 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.

Παράλληλα, τα Αραβικά κράτη δεν διαθέτουν μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου, ικανά να κρατήσουν αναμμένα τα φώτα και τον κλιματισμό, πόσο μάλλον, να συντηρήσουν νέες μονάδες παραγωγής ενέργειας. Γενικώς, τα αποθέματα φυσικού αερίου στα Αραβικά κράτη είναι μικρά. Επιπροσθέτως, η καύση τόσο άφθονου πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή, βλάπτει σοβαρά το περιβάλλον. Το Κουβέϊτ, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, περιλαμβάνονται στους μεγαλύτερους παραγωγούς διοξειδίου του άνθρακα στον κόσμο.

Απέναντι στον διαφαινόμενο κίνδυνο, αξιωματούχοι στη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου, εξετάζουν εναλλακτικές λύσεις για διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας, όπως την ηλιακή και την πυρηνική ενέργεια. Το Αμπού Ντάμπι, ήδη, έχει στραφεί στην ηλιακή ενέργεια με συστηματικό τρόπο, μέσω της συνεργασίας της κρατικής εταιρείας Masdar με το Massachusetts Institute of Technology (ΜΙΤ). Παράλληλα, έχει παραγγείλει τέσσερα πυρηνικά εργοστάσια στη Νότια Κορέα. Στη Σαουδική Αραβία καταρτίζουν σχέδια για περισσότερες πυρηνικές μονάδες, αλλά αυτό θα μπορούσε να προσθέσει “πονοκεφάλους” και περιφερειακές εντάσεις. Οι ίδιοι σχεδιάζουν, ακόμη, να εγκαταστήσουν τα επόμενα είκοσι χρόνια ηλιακές μονάδες συνολικής παραγωγής 41 γιγαβάτ, ποσότητα που αντιστοιχεί στο σύνολο της σημερινής ενεργειακής δυναμικότητας της χώρας. Μοιάζει με στόχο άπιαστο, δεδομένου ότι σήμερα είναι μηδενική η παραγωγή ηλιακής ενέργειας στη χώρα, πολλοί, όμως, υπενθυμίζουν ότι οι Σαουδάραβες διαθέτουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στις τράπεζες για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Κι άλλωστε, η ραγδαία πτώση των τιμών των ηλιακών συλλεκτών, έχει καταστήσει την ενέργεια από τον ήλιο, ευθέως ανταγωνιστική προς τα ορυκτά καύσιμα.

Ο ευκολότερος τρόπος να περιοριστεί η ενεργειακή σπατάλη, είναι να αυξηθούν τις τιμές, αλλά οι ηγεσίες των κρατών του Κόλπου είναι απρόθυμες να πράξουν κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι οι πολίτες θεωρούν πατρογονικό δικαίωμα την …κατάχρηση καυσίμων. Η αλλαγή ενός τέτοιου status quo, φοβούνται ότι  μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε …ανοιξιάτικες αραβικές επαναστάσεις. Σήμερα, στα πρατήρια καυσίμων της Σαουδικής Αραβίας η βενζίνη πωλείται περίπου 60 σεντ ανά γαλόνι, ή 15 σεντς ανά λίτρο. Οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας πληρώνουν μόνο 4 δολάρια ανά βαρέλι για το πετρέλαιο, ποσό που αντιστοιχεί στο 4% της παγκόσμιας τιμής. Με αυτά τα δεδομένα δεν αποτελεί έκπληξη ότι στη Σαουδική Αραβία για κάθε μονάδα οικονομικής ανάπτυξης, καταναλώνεται δέκα φορές περισσότερη ενέργεια σε σχέση με τον αντίστοιχο παγκόσμιο μέσο όρο !

Ένα πράσινο σχολείο BALI, Ινδονησία:

Ένα ενεργειακά ανεξάρτητο σχολείο έχει κατασκευαστεί στο Bali με 99% φυτικά υλικά, κυρίως από μπαμπού, γρασίδι και λάσπη. Ακόμα και οι πίνακες του, τα γραφεία, οι καρέκλες και οι λάμπες είναι κατασκευασμένα από αυτά τα υλικά.

Το σχολείο αυτό χτίστηκε με κόστος 225.000 δολάρια ΗΠΑ, είναι ένα μεγαλοπρεπές τριώροφο κτίριο που περιλαμβάνει τρεις ορόφους. Υψώνεται σε πάνω από 20 μέτρα και έχει κάλυψη πάνω από 2.000τ.μ. της επιφάνειας του εδάφους. Στεγάζει την σχολική βιβλιοθήκη, εργαστήριο πληροφορικής, αίθουσες συσκέψεων, εκθεσιακούς χώρους και γραφεία.

Τα κτήρια ψύχονται με φυσικό τρόπο και ηλεκτροδοτούνται από γεννήτρια παραγωγής ρεύματος – υδροηλεκτρική ενέργεια – από το ποτάμι (στις όχθες του οποίου έχει κτισθεί). Οι σόμπες για την θέρμανση καταναλώνουν

μεθάνιο που παράγεται από κοπριά αγελάδων. Η παραγωγή ζεστού νερού και το μαγείρεμα γίνεται επίσης από το μεθάνιο σε συνδυασμό με καύση πριονιδιών από μπαμπού (Pellets).

Υπάρχει εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών που με μια μέθοδο αεριοποίησης χρησιμοποιείται ο φλοιός από το ρύζι και άλλα οργανικά υλικά για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Το πράσινο πρόγραμμα σπουδών περιλαμβάνει θέματα όπως η ανάλυση του αποτυπώματος άνθρακα, μελέτες για το νερό, ακόμη τη βιολογική γεωργία και την κηπουρική. Εκτός των δημιουργικών τεχνών και προγραμμάτων σωματικής εκπαίδευσης, οι

φοιτητές ασχολούνται με  γιόγκα και ζωγραφική με φυσικές χρωστικές ουσίες που παρασκευάζονται από βλάστηση στο χώρο του σχολείου, και πολεμικές τέχνες.

Οι μαθητές ηλικίας από 3 έως15 ετών ασχολούνται με την κτηνοτροφία, την καλλιέργεια ρυζιού, τα φρούτα, τα λαχανικά στους κήπους της Σχολής τα οποία πωλούνται στο πράσινο παντοπωλείο του σχολείου βοηθώντας στην διαχείριση των εξόδων.

Οι φοιτητές συμμετέχουν στην ανάπτυξη γραμμής παραγωγής  για λάδι καρύδας, συγκομιδή μελιού, αναπαραγωγή ψαριών, υδατοκαλλιέργειας στις λίμνε

ς.

Η πανεπιστημιούπολη αποτελείται από αίθουσες διδασκαλίας, γυμναστήριο, αίθουσες συνεδριάσεων, γραφεία, κουζίνα, καφετέριες, μπάνια. Βρίσκεται στο Badung, Μπαλί, το έργο είναι 7500 τετραγωνικά μέτρα. Το πράσινο σχολείο πήρε βραβείο αρχιτεκτονικής το 2010 (Aga Khan Awards for Architecture – AKAA) και αριστείο στο πως μπορεί να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής των ανθρώπων.

Τα περιβαλλοντικά οφέλη του μπαμπού προκύπτουν σε μεγάλο βαθμό από την ι

κανότητά του να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί γρήγορα – σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα μέτρο την ημέρα – χωρίς την ανάγκη για λιπάσματα, φυτοφάρμακα ή πολύ νερό.

Ένα άλσος από μπαμπού απελευθερώνει επίσης περίπου 35% περισσότερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα από μια παρόμοιου μεγέθους συστάδα δέντρων. Σε ένα εκτάριο μπαμπού μπορούν να δεσμευτούν μέχρι και 12 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα (CO2) το χρόνο.

Το μπαμπού, φθάνει στην ωριμότητα για παραγωγή σε τέσσερα έως πέντε χρόνια και παράγει μια συγκομιδή κάθε χρόνο (σε σύγκριση με 30 έως 50 χρόνια για τα περισσότερα τροπικά δέντρα σκληρού ξύλου), συμβάλλοντας στη βελτίωση των συνθηκών του εδάφους και την πρόληψη της διάβρωσής του. Το μπαμπού είναι τόσο γρήγορα αναπτυσσόμενο φυτό που μπορεί να αποδώσει ως 20 φορές περισσότερο από ό, τι τα δέντρα ξυλείας στην ίδια περιοχή.

Δηλαδή κάθε φοιτητής στην Σχολή θα έχει την δυνατότητα να φυτέψει το δικό του μπαμπού και ο ίδιος να συμμετάσχει στην συγκομιδή του και την περεταίρω επεξεργασία και χρησιμοποίησή του.

Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι μόνο φιλοσοφία για την εξοικονόμιση ενέργειας αλλά και βιώσιμη προσέγγιση της ζωής. Παρακάτω σας  δείχνουμε κάποια κτήρια με «μηδενική κατανάλωση ενέργειας» ή «ZERO ENERGY HOMES” όπως ονομάζονται.  Τέτοια κτήρια θα κατασκευάζονται  «υποχρεωτικά» στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2020 και έπειτα.

Πρόσφατα άνοιξε τις πύλες του στην Ουκρανία ένα πρωτότυπο ξενοδοχείο, με όνομα: «Three Stacks», κερδίζοντας από την πρώτη μέρα τις εντυπώσεις. Πρόκειται για τρία εντυπωσιακά καταφύγια απόλυτα φιλικά προς το περιβάλλον που απευθύνονται κυρίως στους λάτρεις του οικοτουρισμού, αλλά με μια δόση μεγάλης πολυτέλειας!

Η  κατασκευή τους έγινε αποκλειστικά με ξύλο, ζαχαροκάλαμο, πηλό ακόμα και χορτάρι, και όλα (ακόμα και η εμφάνισή τους) καταδεικνύουν ότι τα συγκεκριμένα καταλύματα αποτελούν δείγμα πράσινης οικοανάπτυξης. Όλα δείχνουν ότι τα συγκεκριμένα καταλύματα στηρίζουν την πράσινη ανάπτυξη με κάθε τρόπο: Οι ενεργειακές ανάγκες του ξενοδοχείου καλύπτονται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά και ο καταπράσινος εξωτερικός χώρος φανερώνει την οικολογική προσέγγιση προς την πράσινη ανάπτυξη.

Η ίδια φιλοσοφία επικρατεί και στην εσωτερική διακόσμηση. Οι εσωτερικοί χώροι του ξενοδοχείου, από τα καταφύγια μέχρι και το εστιατόριο, συνθέτουν για τον επισκέπτη ένα απόλυτα οικολογικό περιβάλλον, με την ύπαρξη φυσικών υλικών στα έπιπλα και τα υφάσματα, στα χρώματα των τοίχων και στα διακοσμητικά αντικείμενα, χωρίς όμως, να υπολείπεται σε άνεση και πολυτέλεια από τα μεγάλα ενεργοβόρα πολυτελή ξενοδοχεία.

Ο υπεύθυνος του ξενοδοχείου επισημαίνει: «Ο οικοτουρισμός αποκτά εδώ άλλη διάσταση, καθώς η διαμονή δεν γίνεται μόνο μέσα σε ένα ειδυλλιακό καταπράσινο περιβάλλον, αλλά χαρακτηρίζεται κιόλας από αρκετές δόσεις πολυτέλειας, που είναι απαραίτητες για να περάσει κάποιος καλά».

Το Μιλάνο είναι το κέντρο της υψηλής ραπτικής και φημίζεται για τις ακριβές και επώνυμες μπουτίκ του. Από την άλλη όμως είναι και η πόλη που φημίζεται για τους …ρύπους της.

Το Bosco Verticale (κάθετο δάσος) είναι ένα σχέδιο μητροπολιτικής αναδάσωσης, που συμβάλλει στην αναγέννηση του περιβάλλοντος και την βιοποικιλότητα των πόλεων, χωρίς την επίπτωση της επέκτασης της πόλης εδαφικά. Το Bosco Verticale είναι ένα μοντέλο της κάθετης πύκνωσης της φύσης μέσα στην πόλη. Πρόκειται για ένα μοντέλο που συσχετίζεται με τις πολιτικές για την αναδάσωση και την περιβαλλοντική επιβίωση των σύγχρονων ευρωπαϊκών πόλεων. 

Το πρώτο παράδειγμα μιας Bosco Verticale είναι δύο “πράσινα” πολυώροφα κτήρια με 110 και 76 μέτρα ύψος, και θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο του Μιλάνου, και θα φιλοξενήσει 900 δέντρα, και ένα ευρύ φάσμα θάμνων, λουλουδιών και φυτών. Κάθε Bosco Verticale αντιστοιχεί με δέντρα, μιας περιοχής ίσης με 10,000 τ.μ. δάσους. Όσον αφορά τις αστικές περιοχές καταλαμβάνει το ισοδύναμο ενός χώρου με μονοκατοικίες σχεδόν 50,000 τ.μ..

Η Bosco Verticale είναι ένα σύστημα που βελτιστοποιεί, ανακτά και παράγει ενέργεια. Η Bosco Verticale ενισχύει τη δημιουργία του μικροκλίματος της περιοχής και το φιλτράρισμα των σωματιδίων σκόνης που περιέχονται στο αστικό περιβάλλον. Η ποικιλία των φυτών και δέντρων, παράγουν υγρασία, απορροφούν το CO2 και σωματίδια σκόνης, παράγουν οξυγόνο και προστατεύουν από την ακτινοβολία και τη ρύπανση, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα των χώρων διαβίωσης, και εξοικονομώντας ενέργεια. Η άρδευση των φυτών θα παράγεται σε μεγάλο βαθμό μέσω του φιλτραρίσματος και της επαναχρησιμοποίησης των ομβρίων υδάτων και των απόνερων που παράγονται από το κτίριο. Επιπλέον αιολικά και φωτοβολταϊκά συστήματα ενέργειας θα συμβάλουν από κοινού ώστε να αυξηθεί ο βαθμός ενεργειακής επάρκειας των δύο κτηρίων.

Το Μιλάνο λοιπόν θα γίνει σύντομα το σπίτι του πρώτου καθετοποιημένου δάσους στον κόσμο.

Το 73% των Αμερικανών δήλωσαν – όταν ρωτήθηκαν κατά τη διάρκεια ειδικής έρευνας – πως θα κυριεύονταν από πανικό αν κάποια στιγμή έχαναν το «έξυπνο» κινητό τους. Επιπλέον, 14% δήλωσαν πως θα αισθάνονταν απελπισμένοι. Το 58% όσων κατέχουν ένα smartphone τεσεκάρει τουλάχιστον ανά ώρα το κινητό του, ακόμη και την ώρα που πάει στο κρεβάτι ή στο μπάνιο, ενώ 24% παραδέχεται ότι ελέγχει το κινητό του ενώ οδηγεί και 9% κάνει το ίδιο ακόμη και στη διάρκεια κάποιας θρησκευτικής τελετής.

Ως την οδό για την επικράτηση στον πλανήτη μιας νέας μορφής αποικιοκρατίας χαρακτήρισαν ηγέτες αναπτυσσόμενων κρατών και περιβαλλοντικών οργανώσεων την “πράσινη οικονομία”. Έτσι στην αποτυχία της Συνόδου του ΟΗΕ “Rio+20”, για την βιώσιμη ανάπτυξη, και την απογοήτευση για το τελικό κείμενο που υπόγραψαν εκπρόσωποι από 195 χώρες, ήρθε να προστεθεί η άρνηση των αναπτυσσόμενων χωρών να αποδεχθούν την έκκληση για τη μετάβαση σε μια «πράσινη οικονομία», θεωρώντας ότι αυτό απειλεί τις προοπτικές για τη δική τους ανάπτυξη.

Μάλιστα, ο πρόεδρος της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, δήλωσε ότι η πράσινη οικονομία είναι «η νέα μορφή αποικιοκρατίας», καθώς οι χώρες του πλούσιου Βορρά «θέλουν να δημιουργήσουν μηχανισμούς παρέμβασης προκειμένου να παρακολουθούν και να εκτιμούν τις εθνικές πολιτικές χρησιμοποιώντας τις περιβαλλοντικές ανησυχίες ως δικαιολογία» όπως είπε.

Παράλληλα, κάλεσε τις αφρικανικές χώρες να προστατεύσουν τους φυσικούς πόρους τους από τις πολυεθνικές εταιρείες. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα, ο οποίος κατηγόρησε τις ανεπτυγμένες χώρες ότι «λεηλατούν τον πλανήτη, καταναλώνοντας ελεύθερα τους φυσικούς πόρους». Εκπρόσωποι αυτοχθόνων πληθυσμών διοργάνωσαν «αντι-σύνοδο» στο Ρίο και εξέδωσαν διακήρυξη με την οποία, επίσης, χαρακτηρίζουν την πράσινη οικονομία «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και της Γης».

Το περιοδικό Nature ανέφερε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες διαφώνησαν με τη χρήση του όρου «πράσινη οικονομία» στο τελικό κείμενο της συνόδου, εφόσον δεν ακολουθείται από τη φράση «στο πλαίσιο της αειφόρου ανάπτυξης και της εξάλειψης της φτώχιας».

Από την πλευρά της, η Greenpeace ξεκίνησε τη συλλογή υπογραφών για την οριοθέτηση προστατευόμενης περιοχής η οποία θα περιλαμβάνει ολόκληρη την Αρκτική και θα εμποδίζει την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Όπως έγινε γνωστό, μεταξύ των 100 προσωπικοτήτων που ήδη υπέγραψαν το κείμενο είναι το πρώην μέλος των Beatles Πολ ΜακΚάρτνεϊ, οι ηθοποιοί Πενέλοπε Κρουζ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Τζουντ Λο, Τζέρεμι Άιρονς και Γιώργος Χωραφάς, ο σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδοβάρ και οι τραγουδιστές Τομ Γιόρκ και Άνι Λένοξ.

Ως μανιτάρια «φυτρώνουν» τα τελευταία χρόνια ανά τον κόσμο τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα οποία ενώ διασφαλίζουν τις ανέσεις μιας απόδρασης από την καθημερινότητα (φυσικά σε όσους έχουν αντίστοιχο βαλάντιο), ικανοποιούν παράλληλα τις οικολογικές ανησυχίες τους. Σε κάποιες περιπτώσεις τα «πράσινα» ξενοδοχεία εμπλέκουν στο …οικολογικό κίνημα το οποίο εκφράζουν και τους πελάτες τους, π.χ. ωθώντας τους πελάτες στην ποδηλασία αντί της χρήσης αυτοκινήτου, προκαλώντας τους να φυτέψουν δένδρα ή φυτά στο περίβολο της ξενοδοχειακής μονάδας, καλλιεργώντας λαχανικά και φρούτα τα οποία καταναλώνουν στο εστιατόριο ή απλώς ζητώντας να επαναχρησιμοποιούν τις πετσέτες τους !

Με την βοήθεια ειδικών του «πράσινου» τουρισμού, το CNN κατέγραψε 10 πολυτελή οικολογικά ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο, ορισμένα από τα οποία και σας παρουσιάζουμε:

Green House Hotel (Bournemouth, Ηνωμένο Βασίλειο) Είναι ένα boutique ξενοδοχείο σε μια γοητευτική παράκτια πόλη στα νοτιοδυτικά της Αγγλίας και οι ιδιοκτήτες τους ισχυρίζονται ότι είναι το πιο φιλικό προς το περιβάλλον ξενοδοχείο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Χαρακτηριστικά του: κρεβάτια κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από φυσικά υλικά, όπως μπαμπού, διασφαλίζει τη θέρμανσή του από ηλιακά πάνελ, συλλέγει τα όμβρια ύδατα, διαθέτει σύστημα βιολογικού καθαρισμού υδάτων, χρησιμοποιεί συστηματικά τοπικά τρόφιμα.

Can Marti ( Ίμπιζα, Ισπανία) Το ισπανικό τουριστικό νησί μπορεί να είναι ένα διεθνούς φήμης τουριστικός προορισμός, ωστόσο, είναι και ένας ελκυστικός προορισμός για όσους διακατέχονται από οικολογική συνείδηση. Η συγκεκριμένη αγροικία, κτισμένη πριν από 400 χρόνια, διαθέτει σήμερα φωτοβολταϊκά πάνελ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, παροχή ζεστού νερού από ανακυκλωμένο νερό με ηλιακό σύστημα θέρμανσης, πισίνα βιολογικού καθαρισμού, με φίλτρα και φυτά αντί χημικές ουσίες, καθώς και προσφορά δωρεάν ποδηλάτων για βόλτες σε όλο το νησί.

Le Fay Resort and Spa (Λίμνη Garda, Ιταλία) Με θέα τη λίμνη το ξενοδοχείο έχει σχεδιαστεί να συνδυάζει την πολυτελή φιλοξενία με την περιβαλλοντική ευθύνη. Βρίσκεται περίπου 80 χιλιόμετρα από την ιστορική πόλη της Βερόνα, είναι εναρμονισμένο στο τοπίο και χρησιμοποιεί state-of-the-art τεχνολογία για την εξοικονόμηση ενέργειας. Στα χαρακτηριστικά του περιλαμβάνονται: μια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα, που διασφαλίζει την παροχή ζεστού νερού και κλιματισμού, διαθέτει μικροστροβίλους, φωτοβολταϊκά πάνελ και λογισμικό για τη διαχείριση εξοικονόμηση ενέργειας και μέγιστη αξιοποίηση του νερού.

Campi Ya Kanzi (Κένυα) Στους πρόποδες του όρους Κιλιμάντζαρο, μια ώρα πτήση από το Ναϊρόμπι, βρίσκεται αυτό το ξενοδοχείο που δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες του να κατασκηνώσουν στην έρημο της Αφρικής. Η πολυτέλεια Tented Safari Camp, συνδυάζεται με την ευρηματικότητα των Ιταλών ιδιοκτητών του ξενοδοχείου και τη φιλοξενία της τοπικής κοινωνίας των Maasai. Έχει κερδίσει μια σειρά βραβεία του οικολογικού τουρισμού. Το νερό που χρησιμοποιείται είναι βρόχινο, η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται από φωτοβολταϊκά πάνελ, ενώ το φαγητό μαγειρεύεται με χρήση ενός φιλικού προς το περιβάλλον άνθρακα. και θερμικών ηλιακών πάνελ παρέχουν ζεστό νερό.

Οι ανεμογεννήτριες συμβάλλουν αποφασιστικά στην παραγωγή ανανεώσιμης ενέργειας, αλλά μια γαλλική εταιρεία υποστηρίζει τώρα ότι οι ίδιες μπορούν να λύσουν και το πρόβλημα της λειψυδρίας!

Η EOLE, όπως ονομάζεται η εταιρεία, ισχυρίζεται ότι έχει τροποποιήσει με επιτυχία το παραδοσιακό σχεδιασμό ανεμογεννητριών για τη δημιουργία του WMS1000, μιας συσκευής που μπορεί να παράγει πόσιμο νερό από τον υγρό αέρα. Τη νέα ανεμογεννήτρια σκοπεύει να διαθέσει στην αγορά αργότερα εφέτος, δίνοντας έμφαση αρχικά στις απομακρυσμένες κοινότητες στις άνυδρες χώρες, όπου οι υδατικοί πόροι είναι περιορισμένοι. “Αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να επιτρέψει στις αγροτικές περιοχές να καταστούν αυτάρκης όσον αφορά την παροχή νερού” λέει ο Thibault Janin, διευθυντής μάρκετινγκ της EOLE Water. “Το επόμενο βήμα θα είναι να δημιουργηθούν στρόβιλοι, οι οποίοι μπορούν να παρέχουν νερό για μικρές πόλεις ή περιοχές με μεγάλο πληθυσμό» προσθέτει.

Το πρότυπο της WMS1000, μια ανεμογεννήτρια ύψους 24 μέτρων, έχει στηθεί στην έρημο κοντά σε Abu Dhabi και είναι ήδη σε θέση να παράγει 62 λίτρα νερό την ώρα. Η κάθε ανεμογεννήτρια μπορεί να παράγει έως και 1.000 λίτρα νερό κάθε μέρα, ανάλογα με το επίπεδο της υγρασίας. Δηλαδή, να καλύπτει τις ανάγκες 2-3.000 κατοίκων. Η ίδια ανεμογεννήτρια παράγει ηλεκτρική ενέργεια, ενώ “παγιδεύει” αέρα, από τον οποίο αποσπά, μέσω ενός ηλεκτρικού συμπιεστή ψύξης που βρίσκεται πίσω από τις προπέλες, την υγρασία, την οποία συμπυκνώνει και συλλέγει, σε μια δεξαμενή αποθήκευσης στη βάση της ανεμογεννήτριας. Εκεί, το νερό φιλτράρεται και καθαρίζεται πριν διατεθεί στην κατανάλωση.

Η νέα αυτή τεχνολογία θα είναι ιδιαίτερα χρήση σε απομονωμένες κοινότητες της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, καθώς και στα απομακρυσμένα νησιά της ασιατικής Ηπείρου, που έχουν ελάχιστη ή καθόλου πρόσβαση σε φαλές πόσιμο νερό. Βεβαίως, το κόστος εγκατάστασης κάθε τέτοιας ανεμογεννήτριας είναι υψηλό, από 500-600.000 ευρώ, ανάλογα με την περιοχή όπου θα εγκατασταθεί, παραδέχονται στην EOLE Water. “Αν τη συγκρίνουμε με την μακροπρόθεσμη λύση που δίνει, δεν είναι τόσο ακριβή” απαντούν, ωστόσο, ελπίζουν σε μεγάλες παραγγελίες, οπότε θα επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας, κι έτσι η τιμή θα μπορέσει να μειωθεί.